KWIECIEŃ
Złoć żółta (Gagea lutea)



Mówi się, że drzewa umierają stojąc. To piękne powiedzenie jest jak najbardziej prawdziwe. Najpierw bowiem obumierają powoli, na stojąco, potem stopniowo zaczynają się rozkładać i częściowo zbutwiałe padają na ziemię. Tam zaczyna się ich pełny rozkład, trwający wiele lat, który daje początek nowemu życiu. Zaczynają  zasiedlać je  inne rośliny, dla których są źródłem cennego pokarmu. Pokrywają je mchy i porosty, wyrastają na nich grzyby, a nawet  rośliny naczyniowe. Służą także  zwierzętom - dla jednych są źródłem pokarmu, inne, np. ptaki czy ssaki wykorzystują je jako miejsce schronienia i wychowania młodych.
To połączenie śmierci z nowym życiem tworzy często malowniczy widok, Butwiejące stare pnie, przewrócone drzewa wzbogacają urodę lasu. Fantazyjne  kształty, intrygujące, tajemnicze dziuple, bujna zieleń mchów, firanki porostów, różnobarwne huby i inne grzyby tworzą zachwycające piękno, które zmusza nas do zatrzymania się na chwilę podczas naszych leśnych wędrówek. 

Ta strona korzysta z ciasteczek. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.