Jeden z pospolitszych płazów Europy Środkowej, objęta częściową ochroną gatunkową (od 2014 roku, wcześniej była objęta ochroną ścisłą). 

Należy do rodziny żabowatych, do grupy tzw. żab brunatnych. Jest to spora  żaba  dłudości 7-11 cm. Poszczególne osobniki różnią się od siebie ubarwieniem: od żółtawego poprzez rudawe do czarnobrązowego, w jaśniejsze lub ciemniejsze plamy. Brzuch jaśniejszy - biały, żółtawy lub szarawy. Wyraźnie widoczne ciemniejsze plamy skroniowe i na tylnich nogach. Pysk szeroki, zaokrąglony. Samice są większe od samców.
Występuje w  większej części Europy, a także w Azji. W Polsce jest bardzo pospolita, występuje na terenie całego kraju, w Tatrach można ją spotkać nawet na wysokości 2000 m.
Żyje 6-8 lat, dojrzałość płciową osiąga w 3 roku życia. Zamieszkuje najchętniej wilgotne liściaste lasy i zarośla, spotkać ją można także na bagnach, torfowiskach i podmokłych łąkach. Żywi się dżdżownicami, ślimakami i owadami. Poluje o zmroku lub podczas deszczu. Zimuje w ziemi lub na dnie zbiorników wodnych.
Podczas pory godowej, która zwykle ma miejsce końcem marca, żaby te wędrują stałymi szlakami do zbiorników wodnych, gdzie odbywają gody i składają kuliste kłęby skrzeku, liczace ok. 3500 czarnych, okrągłych jajeczek.
Samiec posiada wewnętrzne worki rezonansowe. W okresie godowym nabrzmiewają mu fałdy skórne na podgardlu i czarne modzele stawowe na pierwszych palcach przednich kończyn. Podgardle zmienia kolor na niebieski.

Bibliografia: