Pogórze Rożnowskie - 29 lutego 2020

Nie najlepiej ostatnio się czuję i dlatego postanowiłam odpuścić sobie kolejny tydzień, zwłaszcza, że pogoda nie zapowiada się ładna. Ponadto pracuję nad nową stroną, a jest to bardzo czasochłonne zajęcie, więc weekend przy komputerze jest jak najbardziej wskazany.

Ale w sobotę słońce nieśmiało wygląda raz po raz zza chmur i jak zwykle nie wytrzymuję. Dzwonię do Magdy i zabieram ją na krótki spacer do Siennej, żeby nie przegapić kwitnienia przebiśniegów. Co roku tradycyjnie witam w ten sposób przedwiośnie, a że w tym przyszło już w lutym, to nie ma na co czekać, bo moje pierwsze wiosenne kwiatki mogą przekwitnąć.

Tradycyjnie zaliczamy najpierw stanowisko śnieżyczek, a później wyprowadzam Magdę na punkt widokowy. Potem obchodzimy wokół hotel Heron i jedziemy do Zbyszyc. Tu znajdujemy kwitnące podbiały – symbol przedwiośnia.

Zbyszyce to miejscowość z bardzo ciekawą historią. Kiedyś ta mała wieś była sporym miasteczkiem. Powstała już w XIII wieku jako punkt handlowy pomiędzy Krakowem, a Węgrami. Na początku XIX wieku w Zbyszycach mieszkało ponad 2,5 tys. osób.

W 1813 roku wielka powódź zniszczyła Zbyszyce, które nie podniosły się już z upadku. I chociaż nadal posiadały prawa miejskie, to były raczej wsią – pod koniec XIX wieku liczyły niecałe 400 mieszkańców. Po kolejnej powodzi w 1934 roku podjęta została decyzja o budowie tamy w Rożnowie i teren dawnego miasteczka znalazł się wkrótce pod wodą. Zachował się tylko zabytkowy kościół św. Bartłomieja z XV wieku (kiedy tu byłam w 2016 roku, to udało mi się go zobaczyć wewnątrz – teraz nie miałyśmy tego szczęścia) oraz zespół dworski z przełomu XIX i XX w., w którym obecnie mieści się dom pomocy społecznej.

 Ze zdziwieniem zauważyłam, że na zboczach, na których niedawno były nieużytki, powstała bardzo ładna winnica. Kolejna w naszej okolicy.

Mimo takiej sobie pogody (słońce chowało się za chmurami, a chwilami wiał dość silny, zimny wiatr), był to całkiem miły spacer.