Beskid Wyspowy - 19 marca 2023

Mimo pięknej sobotniej wycieczki, szkoda mi było zmarnować taką ciepłą, słoneczną niedzielę. Nie żeby od razu wycieczka, ale jakiś dłuższy spacer… Przyjaciele nie byli zbyt chętni, planowałam więc wybrać się gdzieś sama po południu. Może na stanowisko śnieżyczek nad Pasierbcem? Niespodziewanie koło jedenastej zadzwonił Marek. Nabrał ochoty i nawet miał pomysł na krótki wypad. Szybko się ubrałam i przed dwunastą wyruszyliśmy w drogę. Celem naszej wycieczki miał być Skiełek nad Łukowicą w Beskidzie Wyspowym. Wybudowano tam właśnie wieżę widokową, a że Marek kolekcjonuje wieże tak, jak ja rezerwaty, to żądny był ją zobaczyć. Nie miałam nic przeciwko.

Wyszliśmy zielonym szlakiem spod kościoła w Łukowicy. Prowadzi on w dużej części asfaltem. O tej porze dnia to nie był dobry pomysł. Najpierw samochody, wracające do domu z sumy. A potem „turyści” na kładach, motorach i innych pojazdach. Wszyscy chcący wjechać najlepiej pod samą wieżę. To nie było przyjemne doświadczenie. Ale jakoś dotarliśmy na szczyt.

Wieża okazała i solidna. A widoki z niej wspaniałe. Także na Tatry, chociaż dzisiaj słabo akurat widoczne. Co prawda znowu został bezpowrotnie zniszczony kawałek lasu, ale miejsce na wieżę widokową rzeczywiście idealne.

Szybko zeszliśmy z góry mniej uczęszczaną ścieżką. Zresztą na asfalcie ruch zrobił się też mniejszy.

Obejrzeliśmy sobie drewniany kościół pw. św. Andrzeja Apostoła z zewnątrz. Powstał w II poł. XVII wieku. To budowla barokowa, jednonawowa. Dobudowana zakrystia i kaplica boczna. Ołtarz główny z XVII wieku, późnobarokowe ołtarze boczne. Dużo cennego wyposażenia, w tym obraz „Rodzina Świętej Anny” z wieku XVI. Polichromia XIX-wieczna, chociaż zachowały się fragmenty wcześniejszej. Na zewnętrznej części prezbiterium jest umieszczona Grupa Ukrzyżowania, z rzeźbami ludowymi z XVIII i XIX wieku.

Potem wyruszyliśmy w drogę powrotną, zatrzymując się w miejscach, które zauważyliśmy tu jadąc.

Najpierw w Świdniku przy okazałym dworze. Został zbudowany w połowie wieku XVIII wieku. To typowy dwór polski. Drewniany, z ganeczkiem i czterema kwadratowymi alkierzami bo bokach. Do dworu prowadzi piękna aleja obsadzona drzewami, a przed dworem duży gazon. Obecnie jest w rękach prywatnych. W dworze są organizowane imprezy kulturalne, koncerty. Można też go wynająć na imprezę okolicznościową. No i nie straszy tabliczka: „Teren prywatny. Zakaz wstępu”.  Można podejść bliżej i go sobie dokładniej obejrzeć.

Potem stajemy w Owieczce. Tu znajduje się duże gospodarstwo agroturystyczne. Jest m.in. mini-zoo i ścieżka wykorzystywana do sylwoterapii. Organizowane są tu też ciekawe warsztaty dla szkół i przedszkoli. Oglądamy daniele, owieczki, pawie, króliki oraz inne zwierzaki i robimy sobie spacer ścieżką wzdłuż rzeki Słomka, gdzie fotografuję pierwsze w tym roku zawilce gajowe.

Ostatni przystanek w Rogach, przy „Skansenie Rzeźby Monumentalnej”. Mieszka tu rzeźbiarz, pan Józef Lizoń. Wokół domu, na domu i na przylegającym terenie o powierzchni 1 ha jest około 1000 rzeźb. Niektóre bardzo duże, stąd słowo monumentalny w nazwie. Bardzo niezwykłe. Autor czerpie pomysły z tutejszego folkloru ludowego. Za swoją twórczość otrzymał wiele nagród. Jedna z jego rzeźb trafiła do prezydenta Georga Busha, za co otrzymał od niego list z podziękowaniami.

A z nazwami obydwu wsi wiąże się miejscowa legenda. Jeden z hodowanych tu baranów uciekł z jednej wsi do drugiej. Mieszkający tam ludzie nie chcieli go oddać. Właściciele chcieli go zabrać siłą. Wydzierali sobie nawzajem barana, tak, że urwali mu rogi. Po jednej stronie granicy wsi zostały rogi, a po drugiej tułów. Stąd nazwy sąsiadujących wsi – Rogi i Owieczka.

W domu byliśmy już o trzeciej, tak, że Marek zdążył na obiad. Jak na trzygodzinną wycieczkę, i to z dojazdem w obie strony, to sporo się na niej wydarzyło. 5-kilometrowy spacer na Skiełek i z powrotem, wejście na wieżę widokową, kościół w Łukowicy, dwór w Świdniku, mini-zoo i galeria rzeźby na świeżym powietrzu. No i jeszcze obserwacja kątem oka budzącej się do życia przyrody.