CHABER ŁĄKOWY
Centaurea jacea
Centaurea jacea L.
Nazwa słowacka: nevädzovec lúčny.
Rodzina: Astrowate (Asteraceae).
Opis: Bylina wysokości do 120 cm, o łodydze wzniesionej, kanciastej, szorstkiej, rozgałęzionej. Liście najczęściej niepodzielone; odziomkowe ogonkowe, jajowate lub lancetowate, całobrzegie lub ząbkowane; górne łodygowe siedzące, lancetowate lub eliptyczne, u nasady zwężone. Kwiaty czerwonopurpurowe, rurkowate; brzeżne znacznie dłuższe od środkowych, strzępiaste. Zebrane w koszyczki, wyrastające pojedynczo na szczytach rozgałęzień. Okrywa koszyczka kulista, przyczepki łusek okrągławe, całobrzegie lub grzebieniasto porozrywane, brązowawe.
Występowanie: Europa i zachodnia Azja. W Polsce na całym obszarze, w górach w niższych położeniach. Rośnie na łąkach, pastwiskach, przydrożach, brzegach lasów, w zaroślach.
Kwitnienie: VI-X