WIDLICZ, WIDŁAK, ALPEJSKI
Diphasiastrum alpinum
Diphasiastrum alpinum (L.) Holub
Nazwa słowacka:
plavúnik alpínsky.
Rodzina: Widłakowate (Lycopodiaceae).
Roślina objęta ścisła ochroną.
Opis: Bylina zimozielona, z naziemnymi, czołgającymi się łodygami długości do 60 cm, sinozielona. Z łodygi wyrastają wzniesione gałązki boczne, wielokrotnie widełkowato rozwidlone, silnie spłaszczone, wysokości 5-15 cm, 4-graniaste, naprzeciwlegle ulistnione. Gałązki zarodnionośne okrągławe, skrętolegle ulistnione. Liście grube, łuskowate, na pędach płonnych ułożone luźno, na zarodnionośnych przylegająco. Kłosy zarodnionośne jasnozielone, siedzące lub krótkoszypułkowe, pojedyncze, grube, walcowate, osadzone na szczytach pędów.
Oprócz formy typowej, o krótkich gałązkach, nierzadko, zwłaszcza w miejscach zacienionych, występuje forma wypłoniona, o długich gałązkach.
Występowanie: Środkowa i północna Europa, Ameryka Północna, północno-zachodnia Azja. W Polsce tylko w Karpatach (Tatry, Pieniny, Leskowiec w Beskidzie Małym, Babia Góra, Pilsko, Orawa, Wzniesienie Spisko-Gubałowskie, Gorce, Beskid Sądecki oraz Bieszczady Zachodnie) i Karkonoszach. Rośnie w wysokogórskich murawach, borówczyskach, w niższych położeniach na ubogich łąkach bliźniczkowych.
Zarodnikuje: VIII-IX