TOPOLA BIAŁA, BIAŁODRZEW
Populus alba
Populus alba L.
Nazwa
słowacka: topoľ biely.
Rodzina: Wierzbowate (Salicaceae).
Opis: Drzewo wysokości do 40 m, o szerokiej, kulistej koronie, czasami w formie krzewu. Kora u młodych osobników gładka, szarawobiała lub oliwkowozielona, na konarach biaława; z wiekiem robi się ciemnoszara, grubo spękana. Młode pędy i pączki obficie okryte białym kutnerem. Liście skrętoległe, 3-5-klapowe (głęboko klapowane), długoogonkowe; młode pokryte kutnerem z obu stron; starsze górą ciemnozielone, błyszczące; dołem pokryte srebrzystym kutnerem; na krótkopędach mniejsze, eliptycznojajowate, zatokowo ząbkowane. Kwitnienie przed wypuszczeniem liści. Kwiatostany męskie kotkowate, grube, z licznymi kwiatami o pręcikach z czerwonymi pylnikami, osadzone w pachwinach biało orzęsionych przysadek. Kotki żeńskie mniejsze i smuklejsze. Owocem torebka pękająca na dwie części, zawierająca bardzo drobne nasiona, opatrzone białym puchem.
Występowanie: Środkowa i południowa Europa, północna Afryka, znaczne połacie Azji, przeniesiona na inne kontynenty. W Polsce w dolinach Wisły, Bugu, Warty, Sanu i Dunajca, rzadko na Pomorzu Zachodnim, sporadycznie w północno-wschodniej części kraju. Rośnie w nadrzecznym łęgu topolowym, a pojedynczo w łęgu jesionowo-wiązowym, na terenach nadrzecznych, przydrożach.
Kwitnienie: III-IV