DAGLEZJA ZIELONA, JEDLICA DOUGLASA
Pseudotsuga menziesii, syn. Pseudotsuga taxifolia
Pseudotsuga menziesii (Mirb.) Franco, syn. Pseudotsuga taxifolia (Poir.) Britton ex Sudw.
Nazwa
słowacka: duglaska tisolistá
Rodzina: Sosnowate (Pinaceae)
Opis: Bardzo wysokie drzewo, w Ameryce dorasta do
ponad 100 m, najwyższa daglezja w Polsce ma prawie 60 m. Ma smukłą koronę w kształcie stożka i prosty pień. Kora u młodych drzew gładka, zwykle ciemnoszara, u starszych czarno-brunatna, spękana, głęboko bruzdowana. Gałęzie podobnie ustawione jak u jodły i świerka - okółkowo i piętrowo. Pędy roczne jasnozielone i owłosione. Szpilki
długości 2-3 cm, miękkie i giętkie, wąskie, zwykle matowe, przy rozcieraniu
wydzielają przyjemny, cytrusowy zapach. Kwiaty męskie w postaci delikatnych,
żółtobrunatnych szyszek, skupionych na końcach gałązek; żeńskie w kształcie
zielonkawych pędzelków z czerwono-białymi łuskami. Szyszki jasnobrązowe, podłużnie
walcowate, zwisające, odpadają w całości; łuski nasienne szerokie, okrągławe;
łuski okrywające podłużne, trójdzielne, wystają wyraźnie z łusek nasiennych.
Występowanie:
Pochodzi z Ameryki Północnej. W Europie stanowi jedno z najczęściej uprawianych
drzew obcego pochodzenia, z uwagi na szybki wzrost i dobrej jakości drewno. Do
Polski sprowadzona w I poł. XIX wieku. Sadzona w uprawach leśnych do lat 80. ubiegłego
wieku, zwłaszcza w zachodniej części kraju i w Sudetach. Jest jej także sporo w Karpatach.
Kwitnienie:
V