Quercus robur L., syn. Quercus pedunculata Ehrh.

Nazwa słowacka: dub letný.

Rodzina: Bukowate (Fagaceae).

Opis: Drzewo wysokości do 40 m. Korona o grubych konarach, pień do 3 m średnicy, kora ciemnoszara, gruba, z głębokimi, dość krótkimi spękaniami, na młodych drzewach gładka, błyszcząca, brązowawa. Liście skrętoległe, skórzaste, nagie, z wierzchu ciemnozielone, błyszczące, spodem niebieskawozielone, odwrotnie jajowate z 3-7 parami nieregularnych, zaokrąglonych klap. Kwiaty rozdzielnopłciowe, wiatropylne; męskie w postaci długich i wiotkich, żółtawozielonych, luźno zwisających kotków wyrastających po kilka z pąków bocznych zeszłorocznych pędów; żeńskie – mało widoczne, drobne, o cebulkowatym kształcie, zebrane po kilka na długiej szypułce, wyrastają na tegorocznych, młodych pędach. Owocem orzech, zwany żołędziem, osadzony pojedynczo w miseczce obejmującej go do 1/3 wysokości. Drzewo długowieczne - żyje około 700 lat.

Występowanie: Europa z wyjątkiem północnej Skandynawii, południowo-wschodnia Azja. W Polsce na całym obszarze, w górach po regiel dolny. Rośnie w dąbrowach, borach mieszanych, lasach mieszanych, łęgach i grądach, na głębokich, żyznych i wilgotnych glebach.

Kwitnienie: IV-V

Roślina lecznicza.

Beskid Wyspowy - Białowodzka Góra - 21 września 2015

---

Pogórze Rożnowskie - Pławna - kwiecień 2014

---

Kotlina Sądecka - lipiec 2012

---