Niewielki ptak z rodziny kowalików. Objęty całkowitą ochroną.
Zamieszkuje zachodnią, środkową i południowo-wschodnią Europę.
Długość jego ciała wynosi ok.14 cm. Cechy charakterystyczne to krępa sylwetka, krótki ogon, dłutowaty dziób. Ma krótkie nogi, zakończone długimi, czepnymi pazurami, ułatwiającymi wspinanie po pniu drzewa. Samiec i samica są do siebie bardzo podobne. Wierzch ciała szaroniebieski, boki u samców kasztanowate, u samic jasnobrązowe. Policzki białe. Od dzioba przez oko przechodzi czarna pręga.
Zamieszkuje stare, widne lasy liściaste, a także parki, cmentarze i ogrody ze starymi drzewami. Żywi się owadami, ich larwami i nasionami. Zimą rozłupuje orzeszki, które wtyka w szparę w drzewie, podobnie jak dzięcioł szyszkę. Przebywa głownie na pniach drzew oraz na dużych, grubych gałęziach. Czepiając się pazurami, chodzi po pniu to w górę, to w dół – głową do przodu ( nie potrafi tego żaden z europejskich ptaków). Jest ptakiem osiadłym. Zimą często można go spotkać ze stadami sikorek w pobliżu siedzib ludzkich.
Wiosna para kowalików zajmuje spore terytorium gniazdowe i w niedużej dziupli zaczyna zakładać gniazdo. Budową gniazda zajmuje się głównie samica. Zmniejsza otwór w dziupli zamurowując go gliną zmieszaną ze śliną. Wnętrze gniazda wyściela luźno ułożonymi suchymi liśćmi i płatkami kory sosnowej. W połowie kwietnia znosi 5-8 białych, rdzawo plamkowanych jaj. Wysiaduje je przeważnie sama, przez 22-24 dni. Pisklęta pozostają w gnieździe około 4 tygodni. Po wylocie z gniazda rodzice dość długo się nimi opiekują.
Bibliografia:
Długość jego ciała wynosi ok.14 cm. Cechy charakterystyczne to krępa sylwetka, krótki ogon, dłutowaty dziób. Ma krótkie nogi, zakończone długimi, czepnymi pazurami, ułatwiającymi wspinanie po pniu drzewa. Samiec i samica są do siebie bardzo podobne. Wierzch ciała szaroniebieski, boki u samców kasztanowate, u samic jasnobrązowe. Policzki białe. Od dzioba przez oko przechodzi czarna pręga.
Zamieszkuje stare, widne lasy liściaste, a także parki, cmentarze i ogrody ze starymi drzewami. Żywi się owadami, ich larwami i nasionami. Zimą rozłupuje orzeszki, które wtyka w szparę w drzewie, podobnie jak dzięcioł szyszkę. Przebywa głownie na pniach drzew oraz na dużych, grubych gałęziach. Czepiając się pazurami, chodzi po pniu to w górę, to w dół – głową do przodu ( nie potrafi tego żaden z europejskich ptaków). Jest ptakiem osiadłym. Zimą często można go spotkać ze stadami sikorek w pobliżu siedzib ludzkich.
Wiosna para kowalików zajmuje spore terytorium gniazdowe i w niedużej dziupli zaczyna zakładać gniazdo. Budową gniazda zajmuje się głównie samica. Zmniejsza otwór w dziupli zamurowując go gliną zmieszaną ze śliną. Wnętrze gniazda wyściela luźno ułożonymi suchymi liśćmi i płatkami kory sosnowej. W połowie kwietnia znosi 5-8 białych, rdzawo plamkowanych jaj. Wysiaduje je przeważnie sama, przez 22-24 dni. Pisklęta pozostają w gnieździe około 4 tygodni. Po wylocie z gniazda rodzice dość długo się nimi opiekują.
Bibliografia:
- Turyn E.: Nasze ptaki. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1991
- Singer D.: Ptaki w parku i w ogrodzie. warszawa Multico, [199?]
- Dz.U. 2014 poz. 1348 Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt
