Należy do rodziny Pomrowiowatych (Pomrowów).

Występuje w Europie, głównie w lasach górskich wschodnich Karpat. Dawniej uważany za endemita wschodniokarpackiego. Później został jednak znaleziony także w Turcji i w Niemczech. W Polsce częsty w Bieszczadach, występuje także w Tatrach (aż do piętra alpejskiego) i innych karpackich pasmach górskich. Żyje w lasach, zarówno liściastych, jak i iglastych, także w kosodrzewinie. Lubi przebywać pod kamieniami, pniami.
Najczęściej można go spotkać po deszczu.

Duży ślimak, bez muszli, jeden z większych Pomrowiowatych. Osiąga wielkość 12-16 cm. Muszla jest zredukowana do płytki pod płaszczem. Pod względem ubarwienia to jeden z naszych ładniejszych ślimaków. Jest  intensywnie niebieski, często fioletowy. Czasem bywa też brązowy. Swój charakterystyczny kolor zawdzięcza rozszczepianiu promieni świetlnych na powierzchni skóry. Młode osobniki są inaczej ubarwione – są brązowe z ciemnymi, podłużnymi pasami, które później całkowicie zanikają.

Odżywia się pokarmem roślinnym (m.in. grzybami, porostami i poziomkami).

Żyje samotnie. Dojrzałość płciową osiąga po roku, umiera po zniesieniu jaj (znosi 30-80 jaj). Zimują jaja i młodociane osobniki. Młode ślimaki pojawiają się w maju.