Pogoda nam tego dnia nie dopisała. Było mgliście i od czasu do czasu padał deszcz. A szkoda, bo to jest bardzo piękna trasa. Zwłaszcza przejście przez Białe Skały. Byłam tu w 2009 roku i mieliśmy dużo lepszą pogodę. Zdobywaliśmy wtedy Suchý (1468 m n.p.m.).

Teraz w planie wycieczki było zdobycie Wielkiego Krywania (Velky Krivań 1709 m n.p.m.), ale idzie tam tylko część grupy. Na Wielkim Krywaniu byłam z PTTK na początku lipca, więc nie chce mi się tam wchodzić już po miesiącu, zwłaszcza przy tak brzydkiej pogodzie. Docieramy do stacji kolejki gondolowej i zjeżdżamy nią na dół, bo zejście szlakiem pod trasą kolejki jest straszne strome, a ponieważ szłam tędy niedawno, to pamiętam jeszcze zbyt dobrze ten straszny ból mięśni podczas schodzenia. A jeszcze przy takiej paskudnej pogodzie…

Na ten dzień była zaplanowana wycieczka na Chleb. Między innymi dlatego pojechałam z PTT na tę trzydniówkę. Rano okazuje się, że plany uległy zmianie. Grupa zostaje podzielona na dwie, i idą w miejsca, które nas akurat nie interesują. Dobrze, że mam Martę i Krzyśka. Mają mapy, i w związku z tym sami organizujemy sobie wycieczkę. Wjeżdżamy kolejką na Snilovské sedlo, wchodzimy na Chleb i robimy sobie piękne przejście granią. Zwłaszcza, że dzisiaj jest dobra pogoda.

Dołącza do nas kilka osób, które też chciały tu wejść. Mają ochotę iść dalej, a przy nas czują się bezpiecznie, bo wiedzą, że Marta jest przewodniczką, a na dodatek bardzo odpowiedzialną. Nie mieliśmy w planie dokładnie takiej trasy, jaką tego dnia przeszliśmy, ale Marta daje się uprosić naszym współtowarzyszom i dla nich zmieniamy nasze plany. Musimy się w związku z tym spieszyć (bo trasa jest dłuższa), żeby zejść na umówioną godzinę, gdzie będzie czekać autokar. Krzysiek przejmuje rolę przewodnika zamykającego i ostro pogania „maruderów”. Na dole okazuje się, że musimy czekać około godziny na grupę, która zdobywała Wielkiego Rozsutca.  Niepotrzebnie tak gnaliśmy. Ale to był bardzo udany dzień.