Karpackie łąki latem
Wczesnym latem górskie łąki stanowią jeden z piękniejszych widoków - to barwne kobierce, pełne traw, różnobarwnych kwiatów, motyli i innych owadów. Szkoda, że z każdym rokiem jest ich w Karpatach coraz mniej.
Łąki w większości są zbiorowiskami roślinnymi nie do końca naturalnymi, gdyż swoje powstanie najczęściej zawdzięczają działalności człowieka. Pierwotnie tereny Europy Środkowej były prawie w całości porośnięte lasem, łąki występowały z reguły tylko w dolinach rzecznych, nad strumieniami, czy wysoko w górach. Wraz z rozwojem rolnictwa człowiek wypalał las, przygotowując miejsce na pola uprawne i hodowlę zwierząt. Na łąki i pastwiska przeznaczano zwykle tereny, które nie nadawały się pod uprawy rolne. Prowadzono tu wypas bydła lub koszono, co zapobiegało sukcesji leśnej. Na pozbawionych drzew terenach wykształciły się, w zależności od warunków, bardzo różnorodne i bogate zbiorowiska roślinne. Podobnie było w Karpatach. Tutejsze łąki różnią się jednak od tych występujących na nizinach - są to łąki górskie. Dzieli się je na trzy rodzaje : hale wysokogórskie, hale lub pastwiska śródleśne i łąki górskie niższej strefy leśnej.
Hale wysokogórskie są łąkami całkowicie naturalnymi, podobnie jak występujące w Karpatach łąki bagienne, podlegające częstemu i długotrwałemu zalewaniu przez wodę. Natomiast pozostałe łąki zawdzięczają swoje istnienie działalności człowieka - koszeniu i wypasowi bydła, a zwłaszcza owiec.
Niestety, w ostatnich latach, w bardzo wielu miejscach Karpat łąki zaczynają zanikać. Szczególnie jest to zauważalne w Gorcach. Powoli zarastają je najpierw borówczyska, a potem las. Jest to wynikiem zaniechania na tych terenach hodowli zwierząt, a zwłaszcza owiec.
Dla przyrody jest to niepowetowana strata - wyginą w ten sposób bezcenne rośliny oraz owady, które występowały tylko na tych łąkach . Jest to także duża strata dla miłośników górskich wędrówek - zwłaszcza wspaniałych widoków.
Łąki w większości są zbiorowiskami roślinnymi nie do końca naturalnymi, gdyż swoje powstanie najczęściej zawdzięczają działalności człowieka. Pierwotnie tereny Europy Środkowej były prawie w całości porośnięte lasem, łąki występowały z reguły tylko w dolinach rzecznych, nad strumieniami, czy wysoko w górach. Wraz z rozwojem rolnictwa człowiek wypalał las, przygotowując miejsce na pola uprawne i hodowlę zwierząt. Na łąki i pastwiska przeznaczano zwykle tereny, które nie nadawały się pod uprawy rolne. Prowadzono tu wypas bydła lub koszono, co zapobiegało sukcesji leśnej. Na pozbawionych drzew terenach wykształciły się, w zależności od warunków, bardzo różnorodne i bogate zbiorowiska roślinne. Podobnie było w Karpatach. Tutejsze łąki różnią się jednak od tych występujących na nizinach - są to łąki górskie. Dzieli się je na trzy rodzaje : hale wysokogórskie, hale lub pastwiska śródleśne i łąki górskie niższej strefy leśnej.
Hale wysokogórskie są łąkami całkowicie naturalnymi, podobnie jak występujące w Karpatach łąki bagienne, podlegające częstemu i długotrwałemu zalewaniu przez wodę. Natomiast pozostałe łąki zawdzięczają swoje istnienie działalności człowieka - koszeniu i wypasowi bydła, a zwłaszcza owiec.
Niestety, w ostatnich latach, w bardzo wielu miejscach Karpat łąki zaczynają zanikać. Szczególnie jest to zauważalne w Gorcach. Powoli zarastają je najpierw borówczyska, a potem las. Jest to wynikiem zaniechania na tych terenach hodowli zwierząt, a zwłaszcza owiec.
Dla przyrody jest to niepowetowana strata - wyginą w ten sposób bezcenne rośliny oraz owady, które występowały tylko na tych łąkach . Jest to także duża strata dla miłośników górskich wędrówek - zwłaszcza wspaniałych widoków.