Kraczonik, Zimne i Dubne - 14 czerwca 2015

Marek zachęca mnie do udziału w organizowanej przez KTG sądeckiego PTTK wycieczki w Góry Leluchowskie w ramach tzw. Złazu Miłośników Beskidu Sądeckiego – imprezy organizowanej corocznie o tej porze. Tym razem po raz czwarty. Bardzo skądinąd kameralnej – zwykle bierze w niej udział kilkanaście osób. Jadę, bo w Górach Leluchowskich nigdy nie byłam, a poza tym Marek obiecał mi, że będziemy przechodzić obok rezerwatu Hajnik.

Wychodzimy z Leluchowa niebieskim szlakiem. Zaliczamy Kraczonik (934 m n.p.m.), Zimne (918 m n.p.m.) i Dubne (904 m n.p.m). Schodzimy do Powroźnika.

Rezerwatu nie udaje mi się zobaczyć, bo okazuje się, że jest sporo poniżej niebieskiego szlaku, którym idziemy. Ale z Powroźnika jest do niego niedaleko, więc kiedyś tu sama przyjadę i go poszukam. Zwłaszcza, że zapoznałam się już z terenem.

W Powroźniku zwiedzamy dawną greckokatolicką cerkiew pw. św. Jakuba, wpisaną w 2013 roku na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Powstała ona już na początku wieku XVII, ale do dzisiaj pozostała z niej zachowana tylko mała część, będąca obecnie zakrystią. Była kilkakrotnie przebudowywana, a swój dzisiejszy kształt zawdzięcza przebudowie w 1813 roku, kiedy to, z uwagi na zagrożenie powodziowe została przeniesiona w bezpieczniejsze miejsce. W zakrystii zachowała się polichromia z pocz. XVII wieku. Zachował się także ikonostas z XVIII wieku i stare ikony z XVII wieku. Po Akcji „Wisła” cerkiew przejęli katolicy.

Przejście piesze było krótkie, mamy jeszcze sporo czasu, więc na prośbę uczestników wycieczki jedziemy jeszcze do Muszyny, żeby zobaczyć niedawno otwarte Ogrody Sensoryczne.

A w drodze powrotnej zatrzymujemy się jeszcze pomiędzy Złockiem, a Jastrzębikiem, przy słynnej mofecie im. prof. Henryka Świdzińskiego. Jest to pomnik przyrody nieożywionej. To podobno największa i najwydajniejsza mofeta w Polsce – pod względem ilości wydobywającego się z niej gazu, który składa się głównie z dwutlenku węgla.