STARZEC GÓRSKI, S. SUBALPEJSKI
Senecio subalpinus
Senecio subalpinus W. D. J. Koch
Nazwa słowacka: starček subalpínsky.
Rodzina: Astrowate (Asteraceae).
Opis: Bylina wysokości do 90 cm, z grubym podziemnym kłączem, o wzniesionej, na ogół nagiej, górą rozgałęzionej łodydze. Liście odziomkowe i dolne łodygowe sercowate, długoogonkowe, ząbkowane; górne rombowate lub lirowato pierzaste, siedzące, z oskrzydlonymi uszkami ogonków liściowych. Kwiaty pomarańczowożółte, w koszyczkach, brzeżne języczkowe, środkowe rurkowe.
Występowanie: Alpy Wschodnie, Karpaty, góry Półwyspu Bałkańskiego. W Polsce w Karpatach Zachodnich od regla dolnego po piętro halne. Rośnie na górskich łąkach i halach, obrzeżach lasów, wzdłuż potoków, niezależnie od podłoża.
Kwitnienie: VII-VIII