RUKIEWNIK WSCHODNI
Bunias orientalis
Bunias orientalis L.
Nazwa
słowacka: roripovník východný.
Rodzina: Kapustowate (Brassicaceae).
Opis: Roślina roczna lub dwuletnia, wysokości do 100 cm. Łodyga wzniesiona, rozgałęziona, naga lub owłosiona, pokryta z rzadka gruczołowatymi brodawkami. Liście dolne skupione w rozetce, okazałe, ogonkowe, wydłużone, zatokowo pierzastodzielne, z dużym odcinkiem szczytowym. Łodygowe skrętoległe, podłużnie jajowate lub lancetowate, lirowate, boczne odcinki blaszki liściowej są skierowane do tyłu. Wszystkie liście szorstko owłosione. Kwiaty żółte, 4-płatkowe, zebrane w gęste, wielokwiatowe grona. Owocem niesymetrycznie jajowata łuszczynka.
Występowanie: Pochodzi z południowo-wschodniej Europy i zachodniej Azji. Zawleczony został do środkowej i zachodniej Europy. W środkowej Europie notowany po raz pierwszy na początku XIX w. W Polsce pojawił się w II poł. XIX w., obecnie na terenie całego kraju, w górach w niższych położeniach. Uważany, zwłaszcza w Czechach i na Słowacji, ale także w niektórych rejonach Polski za roślinę inwazyjną. Rośnie w miejscach suchych i słonecznych, na skarpach, przydrożach, nieużytkach, ugorach, miedzach, terenach kolejowych, na wapiennym podłożu.
Kwitnienie: V- VII
Szipska Fatra - Ľubochňa - maj 2014 
Szipska Fatra - Ľubochňa - maj 2014 
Szipska Fatra - Ľubochňa - maj 2014 
Szipska Fatra - Ľubochňa - maj 2014