POKRZYWA ZWYCZAJNA
Urtica dioica
Urtica dioica L.
Nazwa
słowacka: pŕhľava dvojdomá.
Rodzina: Pokrzywowate (Urticaceae).
Opis: Bylina wysokości do 1 m, wytwarzająca rozłogi. Łodyga zwykle pojedyncza, wzniesiona, ulistniona, 4-kanciasta. Liście nakrzyżległe, zmienne, szerokojajowate do wąskolancetowatych, brzegiem grubo piłkowane, zaostrzone, zmniejszające się ku górze; z węzłów poza parą liści wyrastają równowąskie przylistki. Zarówno łodyga, jak i liście pokryte są włoskami parzącymi (im roślina starsza, tym bardziej parząca). Roślina dwupienna. Kwiaty zielone, drobne, zebrane w luźne lub gęste groniaste kwiatostany, dłuższe od ogonków liściowych, wyrastające z pachwin liści; w kwiatach męskich znajdują się 4 pręciki, w żeńskich jest jeden słupek. Kwiatostany żeńskie zwisają po przekwitnieniu. Owocem malutki orzeszek, otoczony listkami okwiatu.
Występowanie: Europa, północna Afryka, środkowa Azja, Zakaukazie, przeniesiona na inne kontynenty. W Polsce na całym obszarze, w górach nawet do piętra kosodrzewiny. Rośnie w lasach łęgowych, zaroślach, nad rzekami, na porzuconych łąkach, w miejscach ruderalnych, na nieużytkach.
Kwitnienie: VI-IX
Roślina lecznicza.