JĘZYCZKA SYBERYJSKA
Ligularia sibirica
Ligularia sibirica (L.) Cass.
Nazwa
słowacka: jazyčník sibírsky.
Rodzina: Astrowate (Astraceae).
Roślina objęta ścisłą ochroną, wpisana do Czerwonej Księgi Karpat Polski.
Opis: Bylina wysokości do 150 cm, z krótkim, grubym kłączem i licznymi korzeniami przybyszowymi. Łodyga naga, nierozgałęziona, czerwonawo zabarwiona, skrętolegle ulistniona. Liście ciemnozielone, lekko połyskujące; dolne łodygowe z długimi, oskrzydlonymi ogonkami i dużą sercowatą blaszką, ząbkowane; górne coraz mniejsze, obejmujące łodygę oskrzydlonymi ogonkami. Kwiaty żółte, rurkowate i 8 języczkowych, zebrane w koszyczki o średnicy do 4 cm. Owoc z puchem kielichowym.
Występowanie: Azja, środkowa i wschodnia Europa. W Polsce jest gatunkiem krytycznie zagrożonym. Występuje tylko na 6 stanowiskach. W polskich Karpatach jedyne stanowisko znajduje się na Polanie Biały Potok w Tatrach, zagrożone przez wypas owiec. Rośnie na torfowiskach, w źródliskach, nad brzegami potoków, w podmokłych olszynach, na podłożu wapiennym.
Kwitnienie: VII-VIII